9 oktober

9 oktober 2017
Zoals gewoonlijk weer redelijk op tijd wakker, kwart voor zes, en het verslag bijwerken. Op de slaapkamer met een een en een twee pesoons bed is het ondanks de airco nog steeds redelijk warm. Het plafond lijkt uit een soort wolken te bestaan voorzien van een fiks aantal lampenbollen. Ook Roel is vroeg van de partij en gaat zich douchen. Ik ga dan naar beneden en neem alvast een kop koffie. Het verslag bijwerken en op de blog plaatsen. Petra is de eerstvolgende die bij me aanschuift en langzaam maar zeker komt de rest van het gezelschap. We gaan aan twee grotere tafels zitten rustig keuvelend en genietend van het ontbijtje. Dan nog een keer terug naar de kamers, koffers pakken en deze naar de lobby brengen. Als er uitgecheckt is kan iedereen plaatsnemen in de bus de bagage wordt onderin geplaatst en het bezichtigen van Shiraz gaat beginnen. Begonnen met de roze moskee die overweldigend mooie plaatjes heeft opgeleverd maar ook een minpuntje. Arman kreeg het aan de stok met iemand van de kassa. Het ging van stemverheffing naar bijna slaan. Arman ging naar buiten. Later hoorden we dat het ging om een nieuweling die het vak nog moest leren en nu dus mensen te veel liet betalen. Arman heeft dat doorgegeven aan zijn organisatie. Toen naar de “orange garden” en daarna lunchen. Groenten/salade en daarna een schotel met kip spies met zonder spies en een “flinken telder” rijst met gele saffraan. Als toetje zoet gebak met n kop thee. En dan naar het graf van Hafez waar Arman een gedicht voordraagt en er ook heel emotioneel bij wordt. Bij de ingang staat een man met een parkiet die kaarten uit een pak trekt met daarop een tekst, dit brengt geluk. Daar in het park na het gedicht nog rondgelopen en een fotoshoot gezien van ‘n Iraanse zonder hoofddoek. Maar toen er meer mensen kwamen kijken ging die snel weer om. Kopje koffie gedronken door sommigen lekker lui liggend op een ligbed. En dan moeten we alweer richting vliegveld om daar afscheid te nemen van onze chauffeur en zijn helper die beiden een en envelop krijgen. Hier op het vliegveld begint het wachten op het inchecken van onszelf en de bagage. De een wordt nog meliger dan de ander. Peter deelt drop uit, niet alleen aan ons maar ook aan een aantal duckfaces. Meisjes die zich hier relatief goedkoop hebben “laten verbouwen” want op medisch gebied zijn ze hier goed en is het relatief betaalbaar. Eenmaal in het vliegtuig, een Nederlandse fokker 100, krijgen we een flesje water en daarna een maaltijd bestaande uit o.a. een koude hamburger. Rond 19:45 landing en wachten op de koffers. Als we die hebben en iedereen terug is van het urineren lopen we naar buiten op zoek naar de bus. Deze komt net aanrijden en stopt vlakbij een soort kermisattractie van man in glazen hokje met sirene die mensen maant tot doorrijden, want hij blijkt bij de verkeerspolitie te werken, hij had wel een leuke sirene... Het is een nieuwere bus dan de vorige. We rijden langs de “Eiffeltoren “ van Teheran. Er is redelijk veel verkeer op de weg. Het hotel is een heel mooi met ruime kamer. Het eten is goed en Armand wordt bedankt voor alles wat hij voor ons gedaan heeft. Eerst uitpakken en dan opbouwen, een etagère van Delfts blauw. Bij elke etage die wordt opgebouwd vertelt Harry een verhaal wat symbolisch is voor de reis en wat we er van geleerd hebben. Arman steekt ook een speech af.  Hij geeft aan dat we zijn eerste groep Nederlanders zijn en dat we een onvergetelijke indruk hebben achtergelaten. Hij heeft in zijn hele carrière als gids nog geen groep meegemaakt die zoveel deelt(snoep oa) als wij en dan brengt Harry ook enkele waarden van Rotary ter sprake waaronder het fellowship. Daarna gaan we nog met een aantal wandelen. We komen langs de Irakese ambassade en even verderop staat politie en enkele soldaten die iemand in de boeien geslagen hebben. Bij het hotel gaan we snel door naar de kamers en pitten. Het was een zeer vermoeiend dagje. Welterusten!