10 oktober

10 oktober 2017 - Shiraz, Iran

10 oktober 2017 
5:30, wakker worden, niet door het verkeer want dat hoor je hier (bijna) niet. Verslag bijwerken en nieuws lezen, dan zo meteen lekker douchen in een prachtige inloopdouche. We hebben afgesproken om negen uur te beginnen met het programma. Jaja was kwartier te laat dan met bus naar kas waar ons een geweldige ontvangst wacht. Rondleiding in witte doktersjas, uitleg van jaja. Daarna heel uitgebreid koffie en thee met cake en fruit. Rond 11:15 op weg naar de horse riding club. We krijgen allemaal nog een roos mee en een boeket voor de ambassadrice. Aangekomen op de rijschool  / manege  lijken er meer te zijn en is Mansour de vriend van Harry dus bij die andere en dat is ongeveer tien minuten rijden naar ons. We doden sentiment met kijken naar paarden, honden, katten, ruiters en zo voorts. Als Mansour komt begint ook de rondleiding en bekijken we buiten en binnenmaneges boxen en wat er verder mee te maken heeft zoals dierbenodigdheden (havens!), rijspullen en een heuse zadelmakerij. Aangezien we de tijd in de gaten moeten houden op naar het café waar een lunch geserveerd wordt en Mansour een verhaal houdt over de economie en mogelijkheden in Iran. Dat verhaal moet helaas worden afgebroken want de ambassadrice laat je niet wachten! Afhankelijk van het verkeer is het een half of heel uurtje rijden. Rond twee uur rijden we aan en jaja en Mansour gaan mee. Bij de ambassade aangekomen lopen we het laatste stukje en gaan dan de poorten door in kleine groepjes. We worden hartelijk ontvangen met koffie of thee door de mensen daar. De dames zonder hoofddoekjes en eentje zelfs met een rokje tot ongeveer de knieën. Er wordt eerst een en ander verteld over wat men zoal doet op een ambassade en verder komen er ook zaken aanbod die nu spelen en met name in iran. Na anderhalf uur worden er buiten nog foto’s gemaakt en dan weer de bus in om ergens wat te gaan eten. Jaja verlaat ons voor het eten en krijgt nog ‘n cadeautje mee. Het eten is lekker en bestaat uit of kip, of lam of vis. In het restaurant zitten velen, ook dames de waterpijp, sisha, te roken. Je ruikt dat niet. Ook de vrijheid van hoofddoekjes valt enorm op. Ze worden hier veel verder naar achteren gedragen dan normaal, zo ver zelfs dat deze af en toe “ afvalllen” . Als afsluiter nog een kopje thee en dan weer op naar de bus, proberen eerst het voor ons vreemde verkeer te trotseren. Richting aangeven, verlichting en soms ook verkeerslichten zijn hier vreemd. Je moet echt heel goed opletten. Armand krijgt de bloemen mee die we in de kas hadden gekregen en wordt vlakbij zijn appartement uitgezet. We zullen hem straks in het hotel weer ontmoeten. Dan weer aangekomen bij het hotel de koffers pakken en alles goed inpakken en verdelen zodat we straks rond kwart over twee kunnen aanrijden naar het vliegveld.
Welterusten, voor zo lang of kort als het dan ook mag zijn. Horst, here we come with lots of stories and pictures en, niet onbelangrijk, een heel andere kijk op Iran